τελικά το μόνο που μου βγήκε είναι τούτο δω...
άγιε μου Βασίλη,
για τις γιορτές δε θέλω να μου φέρεις κάτι! ό,τι ζητούσα μου το έφερες εσύ ή ο οποιοσδήποτε άλλος στις 23 αυγούστου, ανήμερα στα γενέθλιά μου... την είδηση ότι επιστρέφω Αθήνα... και ας είναι για δυο χρόνια.... εγώ θα ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει ξανά! με έφερες πίσω στον μονάκριβό μου... στους γονείς μου... στον αδερφό μου... στην υπόλοιπη οικογένειά μου και στους φίλους μου! τώρα πια δεν κοιμάμαι μόνη μου! τώρα πια μπορώ να αγκαλιάζω τους δικούς μου ανθρώπους όποτε θελήσω... μπορώ να βλέπω τις φατσούλες τους κάθε στιγμή... και όχι από τις φωτογραφίες... να χωθώ στις αγκαλιές τους και να μείνω εκεί... κάθε μέρα... κάθε στιγμή... και όχι όποτε βρω εισιτήριο... το ξέρω ότι ακόμα δεν έχω δει όλους μου τους φίλους... θα το κάνω στο υπόσχομαι.... προχτές είδες που με έπιασαν τα κλάματα ξαφνικά... όμως άγιε μου Βασίλη δεν ήταν από λύπη... ένιωθα να με πλημμυρίζει η ευτυχία... ένιωσα τόσο πλήρης όσο ίσως ποτέ ξανά... το ξέρεις πέρασα δύσκολες στιγμές στο νησί... και είδες ότι ακόμα με ταλαιπωρούν... είδες ότι "ξέχασαν" να μου βάλουν το δώρο χριστουγέννων... ας είναι μέχρι εκεί η μικροψυχία τους... δε θέλω άλλο να τα σκέφτομαι αυτά τα παλιά... θέλω η νέα χρονιά να μην έχει ούτε ένα ίχνος, ούτε ένα "λεκέ" από την προηγούμενη... γι' αυτό σου λέω δε θέλω τίποτα... πήγαινε σε άλλα πλάσματα να δώσεις τη χαρά! εγώ έχω τόση τώρα που άμα θες σε βοηθάω ευχαρίστως!
υγεία να υπάρχει και να μην σταματήσω ποτέ να ελπίζω, μόνο αυτό!
αλλά θα μου πεις "εδώ άντεξες τόσα χρόνια εκεί κάτω, τώρα θα κολλήσεις???" όχι στο υπόσχομαι!
καλή δύναμη σου εύχομαι άγιε μου Βασίλη με το μοίρασμα των δώρων στον κόσμο!και είπαμε άμα θες βοήθεια... στείλε τον Rudolph να με πάρει!
θα φοράω τη στολή μου κάτω από τα ρούχα μου αν χρειαστεί!
Σε φιλώ,
Ειρήνη
.jpg)
.jpg)
