Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Ο Σίσυφος

Ώρες ώρες νιώθω σαν το Σίσυφο... Σπρώχνω το δικό μου βράχο και λίγο πριν φτάσω να τον πετάξω από την κορυφή πάντα κάτι γίνεται και ξανακυλάει κάτω... και πάλι από την αρχή...

Μάτωσαν τα χέρια μου, πλήγιασαν τα γόνατά μου, ρόζιασε η ψυχή μου και έμεινα εκεί να κοιτάω αποκαμωμένη μια πέτρα να κυλάει στην κατηφόρα... μαζί με τις σκέψεις μου, τα όνειρά μου, τα χαμόγελα μου, τη δύναμή μου, τις ελπίδες μου... μέχρι που τα δάκρυα μου δε με άφηναν να τη βλέπω πια...

γμτ... γμτ...