Καλοκαίρι!!! και όλοι τρέχουμε να φύγουμε..να απομακρυνθούμε από την καθημερινότητα μας... από τη βαρεμάρα μας..από τη ρουτίνα μας.. και παίρνουμε σβάρνα τα νησιά... τις παραλίες.. θα φύγουμε ναι...αλλά πρώτα θα προλάβουμε να τσακωθούμε στο λιμάνι με τον κύριο που θέλει να μπει γρήγορα στο πλοίο και θα μας σπρώχνει.. στο αεροδρόμιο με την κυρία που θα θελήσει να κάνει check-in αμέσως...με τον υπάλληλο που απλά κάνει αργά..με τον ετερο υπάλληλο που προσπαθεί να μας βάλει σε μια τάξη.. με τις εταιρίες που έχουν καθυστέρηση οι ανταποκρίσεις τους..και όταν φτάσεις...στην παραλία με αυτούς που παίζουν ρακέτες, ενώ δεν έχει χώρο ούτε να ακουμπήσεις την πετσέτα σου... με τους γονείς του μικρού που θα κλαίει σα @@@@, επειδή η μάνα του δεν του παίρνει παγωτό ή δεν το αφήνει να "βγάλει λέπια" μες στο νερό! με το σερβιτόρο που πάει πρώτα την παραγγελία του διπλανού τραπεζιού.. και ο κατάλογος συνεχίζεται..Κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι που πάω σε κάτι μέρη-παραλίες που δεν τα έχει ούτε ο χάρτης... και ας μου λένε ότι δεν είμαι in...τι να το κάνω αν θέλω διακοπές για να συνέλθω από τις διακοπές μου? οι διακοπές -άποψη μου βέβαια- είναι για να ξεκουραστώ...και αν αυτό συνεπάγεται και καφεδάκι στο καφενείο του κυρ Γιώργη που λέει ο λόγος..ακόμα καλύτερα..και όχι σε κάποια μοδάτη καφετέρια..
Και επειδή την αναφορά μου δεν τη γλιτώνετε :p και μάλιστα σε διπλή δόση!!!
"Οι νέοι από όλες τις κυρώσεις που θα μπορούσαν να επιβάλλουν επάνω τους η οικογένεια, η εκκλησία, η πολιτεία, φοβούνται περισσότερο τις κυρώσεις που μπορούν να τους επιβάλουν οι συνομήλικοί τους..
Τρέμουν μην τους περιφρονήσουν σαν ξεπερασμένους. Γι'αυτό το λόγο συμμορφώνονται στα καλλιτεχνικά γούστα και στις πολίτικες των τάσεις.Σε πολλές από τις έξαλλες εκδηλώσεις δήθεν ελευθερίας, που βλέπουμε γύρω μας σήμερα, υπάρχει πολλή περισσότερη δουλεία από αυτήν που επιβάλλει ο Μοναχικός Κανονισμός του Αγ.Βενεδικτου..."
"Πρέπει να ταξιδέψουνε για να μάθουνε τον κόσμο...Φαίνεται ότι τα έμαθαν όλα τα γύρω τους και πρέπει να πάνε παρά πέρα, για να μάθουν άλλα... Εγώ όμως τόσα χρόνια τώρα, δεν μπόρεσα να μάθω καλά μήτε την περιπλοκάδα του αντικρυνού τοίχου... τι την χρειάζομαι εγώ την οικουμένη?"
Αφορισμοί και διαλογισμοι- Κ.Τσάτσος
Τρίτη 12 Ιουνίου 2007
Περί έρωτος...
Κ.Τσάτσος-"Αφορισμοί και διαλογισμοί.."
"Αν ο έρωτας -όπως το πιστεύω- δεν υπάρχει χωρίς μια αμοιβαία αισθητική έλξη, τότε μέγιστος εχθρός του είναι ο κοινός καθημερινός βίος, η οικειότητα. Έτσι οι ερωτευμένοι προχωρούν μαζί προς την καταστροφή της ευτυχίας τους...Μοιάζουν με τον ανόητο φιλότεχνο, που αντί να θεωρεί από απόσταση το καλλιτέχνημα που αγαπά, πάει και κολλάει τη μύτη του επάνω στο μάρμαρο ή τη ζωγραφισμένη επιφάνεια..
Ο έρωτας χρειάζεται "θεία μανία", ενθουσιασμό' αλλά χρειάζεται προ παντός μεγάλη σοφία. Κάποιος από τους δύο εραστές πρέπει να είναι και δεινός οιακοστρόφος... Να σώζει την αμοιβαία αισθητική έλξη, περιορίζοντας την οικειότητα σε λίγες στιγμές και κρύβοντας, κατά τις πολλές άλλες, το φθηνό υλικό από το οποίο κατασκευάζονατι και τα ωραιότερα έργα τέχνης.
Ο έρωτας, χωρίς μια τέτοια αυστηρή εθιμοτυπία, από το συνηθισμένο laisser-aller της καθημερινής ζωής, βγαίνει κάποια μέρα αξιοθρήνητος και κουρελιασμένος και με τα βέλη του στομωμένα από τη σκουριά..."
Τι γοητευτική ποικιλία που έχει η αμφιβολία και τι μονότονη που είναι η βεβαιότητα...ο εφησυχασμός...Η μαγεία μας τυλίγει με αστερόσκονη... και λάμπουμε στο διάβα μας...
"Αν ο έρωτας -όπως το πιστεύω- δεν υπάρχει χωρίς μια αμοιβαία αισθητική έλξη, τότε μέγιστος εχθρός του είναι ο κοινός καθημερινός βίος, η οικειότητα. Έτσι οι ερωτευμένοι προχωρούν μαζί προς την καταστροφή της ευτυχίας τους...Μοιάζουν με τον ανόητο φιλότεχνο, που αντί να θεωρεί από απόσταση το καλλιτέχνημα που αγαπά, πάει και κολλάει τη μύτη του επάνω στο μάρμαρο ή τη ζωγραφισμένη επιφάνεια..
Ο έρωτας χρειάζεται "θεία μανία", ενθουσιασμό' αλλά χρειάζεται προ παντός μεγάλη σοφία. Κάποιος από τους δύο εραστές πρέπει να είναι και δεινός οιακοστρόφος... Να σώζει την αμοιβαία αισθητική έλξη, περιορίζοντας την οικειότητα σε λίγες στιγμές και κρύβοντας, κατά τις πολλές άλλες, το φθηνό υλικό από το οποίο κατασκευάζονατι και τα ωραιότερα έργα τέχνης.
Ο έρωτας, χωρίς μια τέτοια αυστηρή εθιμοτυπία, από το συνηθισμένο laisser-aller της καθημερινής ζωής, βγαίνει κάποια μέρα αξιοθρήνητος και κουρελιασμένος και με τα βέλη του στομωμένα από τη σκουριά..."
Τι γοητευτική ποικιλία που έχει η αμφιβολία και τι μονότονη που είναι η βεβαιότητα...ο εφησυχασμός...Η μαγεία μας τυλίγει με αστερόσκονη... και λάμπουμε στο διάβα μας...
Κυριακή 10 Ιουνίου 2007
Είναι δυνατόν.....?
Όλη τη βδομάδα να έχει καλό καιρό... ή τουλάχιστον αξιοπρεπή για καλοκαίρι..και μόλις τσαααααααααααααακ αποφασίζεις να βγάλεις την κορμάρα σου :P μαζί με το περίσσευμα lol στην παραλία... να έχει σκοτεινιάσει ο τόπος... όχι αν αυτό δεν είναι αδικία πείτε μου... εκτός αν "κάποιος" έχει αποφασίσει ότι πρέπει να παραμείνει η έκθεσή τους (δες παραπάνω) στους 4 τοίχους του σπιτιού... αλλά που θα πάει έχω τόσες άλλες απόπειρες να κάνω... χιχι... κάποια μέρα καλή θα πετύχω.. εξάλλου ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου και ιδιαίτερα για καλοκαίρι...και λίγο παραπάνω να την προσέχαμε θα'ταν παράδεισος!!! γι'αυτό όχι σκουπίδια, όχι βρωμιές στις παραλίες μας..οκ πήγαμε κάναμε το μπανάκι μας...είναι ανάγκη να το μαθαίνουν και οι επόμενοι που θα έρθουν??? σαν τον γλάρο στη διαφήμιση κάνω... :p μετά απο αυτήν την κοινωνική προσφορά lol νομίζω ότι μπορώ να πάω να κοιτάω μπας και σκάσει μύτη καμιά ηλιαχτίδα... :-))))))
Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007
Συγγνώμη
Δώρα Μόατσου-Βάρναλη- "Το βράδυ ωχρή.."
Το βράδυ ωχρή και αμίλητη διαβαίνω εκεί κοντά σου
μέσα στου δρόμου τη βοή και την ανεμοζάλη,
που ολόγυρα, ζευγαρωτά,περνούν χαρούμενα άλλοι,
εγώ διαβαίνω αμίλητη το βράδυ εκεί κοντά σου.
Ανηφορίζω το στενό δρομάκι πικραμένη,
τα πόδια μου σέρνουν βαρύ το ανύμπορο κορμί μου
και στη χλωμή την όψη μου γραμμένοι όλοι οι καήμοι
με συντροφεύουν στο στενό δρομάκι πικραμένη
το τι μπορούσα να σου πω και πως δε σου το είπα
τη νύχτα στο κρεββάτι μου θα συλλογιέμαι πάλι
και θα κυλάν τα δάκρυα μου, ζεστά στο προσκεφάλι,
για όσα θα μπορούσα να σου πω
και όμως δειλή δεν είπα.."
Όταν το πρωτοδιάβασα το συνέδεσα με ερωτική εξομολόγηση σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα...
Μέχρι που σκέφτηκα τις φιλίες που χάθηκαν...Τις φιλίες που χάθηκαν απλά από έλλειψη επικοινωνίας...Ή από δειλία να πεις κάποια πράγματα... Γιατί ήξερες ότι ο άλλος θα στα "χώσει" που χάθηκες...Συγγνώμη φίλοι μου... Συγγνώμη φίλες μου...Μια μεγαλύτερη συγγνώμη σε όσους έφυγαν και δεν κατάφερα να ήμουν η φίλη που'θελαν ή να τους πω αντίο όπως το σκέφτηκα πολλές φορές στον ύπνο μου...Συγγνώμη...
Το βράδυ ωχρή και αμίλητη διαβαίνω εκεί κοντά σου
μέσα στου δρόμου τη βοή και την ανεμοζάλη,
που ολόγυρα, ζευγαρωτά,περνούν χαρούμενα άλλοι,
εγώ διαβαίνω αμίλητη το βράδυ εκεί κοντά σου.
Ανηφορίζω το στενό δρομάκι πικραμένη,
τα πόδια μου σέρνουν βαρύ το ανύμπορο κορμί μου
και στη χλωμή την όψη μου γραμμένοι όλοι οι καήμοι
με συντροφεύουν στο στενό δρομάκι πικραμένη
το τι μπορούσα να σου πω και πως δε σου το είπα
τη νύχτα στο κρεββάτι μου θα συλλογιέμαι πάλι
και θα κυλάν τα δάκρυα μου, ζεστά στο προσκεφάλι,
για όσα θα μπορούσα να σου πω
και όμως δειλή δεν είπα.."
Όταν το πρωτοδιάβασα το συνέδεσα με ερωτική εξομολόγηση σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα...
Μέχρι που σκέφτηκα τις φιλίες που χάθηκαν...Τις φιλίες που χάθηκαν απλά από έλλειψη επικοινωνίας...Ή από δειλία να πεις κάποια πράγματα... Γιατί ήξερες ότι ο άλλος θα στα "χώσει" που χάθηκες...Συγγνώμη φίλοι μου... Συγγνώμη φίλες μου...Μια μεγαλύτερη συγγνώμη σε όσους έφυγαν και δεν κατάφερα να ήμουν η φίλη που'θελαν ή να τους πω αντίο όπως το σκέφτηκα πολλές φορές στον ύπνο μου...Συγγνώμη...
Κυριακή 3 Ιουνίου 2007
Βασιλική. Μια ακόμα Αμαλία.
Βασιλική. Μια ακόμα Αμαλία.
Με την υπόθεση της Αμαλίας Καλυβινού στραφήκαμε όλοι εναντίον του ελληνικού ιατρικού κατεστημένου. Αλλά ας μην αυταπατόμαστε. Το κακό δεν σταματάει εδώ. Η υπόθεση μιας συμπατριώτισσας μας η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή ένα βήμα πριν τον θάνατο λόγο ιατρικού λάθους σε δημόσιο νοσοκομείο του Βελγίου, νομίζω δίνει σαφή μήνυμα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο Ελληνικό. Είναι διεθνές.
Διαβάστε παρακάτω.
Εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ
Ηράκλειο Ρεπορτάζ
02 Ιουνίου 2007 - 09:43
H τραγωδία της Βασιλικής. - Ένα βήμα πριν το θάνατο.
Η ζωή της κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή. Την κρατούν στη ζωή τα μηχανήματα της εντατικής σε ένα δημόσιο νοσοκομείο του Βελγίου. Μια συγκλονιστική τραγωδία... Δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα... Μια οικογένεια που δεν μπορεί να δεχτεί πως ο άνθρωπός τους, που τόσο αγαπούν, βρίσκεται ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη, ένα βήμα πριν το θάνατο...
Ο λόγος για μια νεαρή συμπολίτισσα μας, την 26χρονη Βασιλική, η οποία νοσηλεύεται αυτή τη στιγμή σε νοσοκομείο του Βελγίου, σε κατάσταση, δυστυχώς, μη αναστρέψιμη. Κι όμως, τα πάντα προμηνύονταν λίγο μόλις καιρό πριν τόσο διαφορετικά... Μπροστά της απλωνόταν μια ζωή γεμάτη με όνειρα και υψηλές προσδοκίες.Είχε εισαχθεί πρώτη στο Τμήμα Πληροφορικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου και ζούσε μόνιμα με την οικογένειά της. Ετοιμαζόταν να φύγει στο εξωτερικό για το διδακτορικό της, το οποίο θα αποτελούσε ένα ακόμη σημαντικό εφόδιο σε ένα μέλλον το οποίο προδιαγραφόταν ήδη λαμπρό. Η μοίρα, όμως, είχε υφάνει το δικό της δίχτυ...
Όλα ξεκίνησαν ένα μήνα πριν, όταν η νεαρή Βασιλική μετακόμισε στις Βρυξέλλες για τη διδακτορική της διατριβή. Στη Θεσσαλονίκη όπου έμενε τον προηγούμενο καιρό, οι αναλυτικές εξετάσεις στις οποίες είχε υποβληθεί έκαναν λόγο για κύστη στο στήθος και η ίδια λάμβανε θεραπευτική αγωγή. Εντοπίζοντας μόνη της διόγκωση, βρέθηκε στο δημόσιο νοσοκομείο των Βρυξελλών, όπου η ιατρική διάγνωση έδειξε καρκίνο του μαστού και συγκεκριμένα λέμφωμα, μία μορφή αντιμετωπίσιμη σε πρώτο στάδιο. Την περασμένη Παρασκευή εισήχθη και πάλι για τη δεύτερη χημειοθεραπεία. Όλα φαίνονταν να κυλούσαν ομαλά. Μόνο που, σύμφωνα με πληροφορίες από το στενό συγγενικό της περιβάλλον, η χημειοθεραπεία δεν έγινε ενδοφλέβια αλλά στη σπονδυλική στήλη τής ασθενούς. «Ιατρικό λάθος», ήταν η πρώτη εξήγηση που έδωσαν, προφορικά τουλάχιστον, στους τραγικούς γονείς τής 26χρονης Βασιλικής - σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες - οι γιατροί του νοσοκομείου, ενημερώνοντας τους μάλιστα πως η νοσηλεύτρια τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Μέχρι και σήμερα η 26χρονη βρίσκεται σε καταστολή, ενώ αύριο το νοσοκομείο αναμένεται να δώσει επισήμως απαντήσεις για τα αίτια και τους λόγους που οδήγησαν στη συγκλονιστική αυτή τραγωδία.
Στο πλευρό της οικογένειας βρίσκονται συνεχώς ιερείς και ομογενείς από την Κρήτη που ζουν μόνιμα στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τον πατέρα Σπυρίδωνα, που ζει από κοντά το μαρτύριο των γονιών της 26χρονης, οι εξετάσεις είναι συνεχείς, αλλά το νοσοκομείο κρατά προς το παρόν κλειστά τα χαρτιά του. «Η οικογένεια αγωνιά... Περιμένει επίσημες απαντήσεις πιθανότατα το αργότερο μέχρι αύριο (σ.σ. σήμερα), για να ολοκληρωθεί, όπως υποστηρίζουν οι γιατροί, ο κύκλος των εξετάσεων», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πατέρας Σπυρίδωνας.
Ενήμερη για την περίεργη αυτή υπόθεση είναι η ελληνική πρεσβεία στο Βέλγιο, αλλά και το γενικό προξενείο της χώρας μας στις Βρυξέλλες, το οποίο έχει προχωρήσει ήδη στις απαιτούμενες ενέργειες.
Ο πόνος της οικογένειας είναι βαρύς. Ανείπωτος. Αναμένοντας τις επίσημες ιατρικές απαντήσεις, οι ίδιοι δεν μπορούν να πιστέψουν πως μια αντιμετωπίσιμη μορφή καρκίνου σε αρχικό στάδιο οδήγησε την 26χρονη κόρη τους ένα βήμα πριν το θάνατο. Και στην υποψία και μόνο του ιατρικού λάθους, έχουν ήδη κινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες για τη νομική διερεύνηση του θέματος.
Aμείλικτα ερωτήματα.
Παρά τις τραγικές στιγμές που βιώνει, ο πατέρας της 26χρονης βρήκε το θάρρος να σκεφτεί τη δωρεά οργάνων. Οι γιατροί όμως, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, απέκλεισαν το ενδεχόμενο αυτό, με την αιτιολογία ότι τα ζωτικά της όργανα έχουν καταστραφεί. Τα “πώς” και τα “γιατί” παραμένουν τη στιγμή αυτή αδιευκρίνιστα.
Για την 26χρονη Βασιλική ο χρόνος δείχνει να πάγωσε στη δεύτερη χημειοθεραπεία. Όπως όλα δείχνουν δυστυχώς, μονάχα ένα θαύμα θα μπορέσει να την κρατήσει στη ζωή. Τα ερωτήματα στην περίεργη αυτή ιστορία είναι πολλά και βασανιστικά. Ζητούν επίμονα απαντήσεις... Εξηγήσεις για το πώς ένα νεαρό κορίτσι, έχοντας όλη τη ζωή μπροστά του, βρίσκεται αυτή τη στιγμή, δίχως να φταίει σε τίποτε, να παλεύει να κρατηθεί στη ζωή: μια ζωή που φαίνεται να αργοσβήνει, παγιδευμένη ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους ενός νοσοκομείου, πλάι στους γονείς της που προσεύχονται διαρκώς για κείνη...
Με την υπόθεση της Αμαλίας Καλυβινού στραφήκαμε όλοι εναντίον του ελληνικού ιατρικού κατεστημένου. Αλλά ας μην αυταπατόμαστε. Το κακό δεν σταματάει εδώ. Η υπόθεση μιας συμπατριώτισσας μας η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή ένα βήμα πριν τον θάνατο λόγο ιατρικού λάθους σε δημόσιο νοσοκομείο του Βελγίου, νομίζω δίνει σαφή μήνυμα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο Ελληνικό. Είναι διεθνές.
Διαβάστε παρακάτω.
Εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ
Ηράκλειο Ρεπορτάζ
02 Ιουνίου 2007 - 09:43
H τραγωδία της Βασιλικής. - Ένα βήμα πριν το θάνατο.
Η ζωή της κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή. Την κρατούν στη ζωή τα μηχανήματα της εντατικής σε ένα δημόσιο νοσοκομείο του Βελγίου. Μια συγκλονιστική τραγωδία... Δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα... Μια οικογένεια που δεν μπορεί να δεχτεί πως ο άνθρωπός τους, που τόσο αγαπούν, βρίσκεται ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη, ένα βήμα πριν το θάνατο...
Ο λόγος για μια νεαρή συμπολίτισσα μας, την 26χρονη Βασιλική, η οποία νοσηλεύεται αυτή τη στιγμή σε νοσοκομείο του Βελγίου, σε κατάσταση, δυστυχώς, μη αναστρέψιμη. Κι όμως, τα πάντα προμηνύονταν λίγο μόλις καιρό πριν τόσο διαφορετικά... Μπροστά της απλωνόταν μια ζωή γεμάτη με όνειρα και υψηλές προσδοκίες.Είχε εισαχθεί πρώτη στο Τμήμα Πληροφορικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου και ζούσε μόνιμα με την οικογένειά της. Ετοιμαζόταν να φύγει στο εξωτερικό για το διδακτορικό της, το οποίο θα αποτελούσε ένα ακόμη σημαντικό εφόδιο σε ένα μέλλον το οποίο προδιαγραφόταν ήδη λαμπρό. Η μοίρα, όμως, είχε υφάνει το δικό της δίχτυ...
Όλα ξεκίνησαν ένα μήνα πριν, όταν η νεαρή Βασιλική μετακόμισε στις Βρυξέλλες για τη διδακτορική της διατριβή. Στη Θεσσαλονίκη όπου έμενε τον προηγούμενο καιρό, οι αναλυτικές εξετάσεις στις οποίες είχε υποβληθεί έκαναν λόγο για κύστη στο στήθος και η ίδια λάμβανε θεραπευτική αγωγή. Εντοπίζοντας μόνη της διόγκωση, βρέθηκε στο δημόσιο νοσοκομείο των Βρυξελλών, όπου η ιατρική διάγνωση έδειξε καρκίνο του μαστού και συγκεκριμένα λέμφωμα, μία μορφή αντιμετωπίσιμη σε πρώτο στάδιο. Την περασμένη Παρασκευή εισήχθη και πάλι για τη δεύτερη χημειοθεραπεία. Όλα φαίνονταν να κυλούσαν ομαλά. Μόνο που, σύμφωνα με πληροφορίες από το στενό συγγενικό της περιβάλλον, η χημειοθεραπεία δεν έγινε ενδοφλέβια αλλά στη σπονδυλική στήλη τής ασθενούς. «Ιατρικό λάθος», ήταν η πρώτη εξήγηση που έδωσαν, προφορικά τουλάχιστον, στους τραγικούς γονείς τής 26χρονης Βασιλικής - σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες - οι γιατροί του νοσοκομείου, ενημερώνοντας τους μάλιστα πως η νοσηλεύτρια τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Μέχρι και σήμερα η 26χρονη βρίσκεται σε καταστολή, ενώ αύριο το νοσοκομείο αναμένεται να δώσει επισήμως απαντήσεις για τα αίτια και τους λόγους που οδήγησαν στη συγκλονιστική αυτή τραγωδία.
Στο πλευρό της οικογένειας βρίσκονται συνεχώς ιερείς και ομογενείς από την Κρήτη που ζουν μόνιμα στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τον πατέρα Σπυρίδωνα, που ζει από κοντά το μαρτύριο των γονιών της 26χρονης, οι εξετάσεις είναι συνεχείς, αλλά το νοσοκομείο κρατά προς το παρόν κλειστά τα χαρτιά του. «Η οικογένεια αγωνιά... Περιμένει επίσημες απαντήσεις πιθανότατα το αργότερο μέχρι αύριο (σ.σ. σήμερα), για να ολοκληρωθεί, όπως υποστηρίζουν οι γιατροί, ο κύκλος των εξετάσεων», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πατέρας Σπυρίδωνας.
Ενήμερη για την περίεργη αυτή υπόθεση είναι η ελληνική πρεσβεία στο Βέλγιο, αλλά και το γενικό προξενείο της χώρας μας στις Βρυξέλλες, το οποίο έχει προχωρήσει ήδη στις απαιτούμενες ενέργειες.
Ο πόνος της οικογένειας είναι βαρύς. Ανείπωτος. Αναμένοντας τις επίσημες ιατρικές απαντήσεις, οι ίδιοι δεν μπορούν να πιστέψουν πως μια αντιμετωπίσιμη μορφή καρκίνου σε αρχικό στάδιο οδήγησε την 26χρονη κόρη τους ένα βήμα πριν το θάνατο. Και στην υποψία και μόνο του ιατρικού λάθους, έχουν ήδη κινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες για τη νομική διερεύνηση του θέματος.
Aμείλικτα ερωτήματα.
Παρά τις τραγικές στιγμές που βιώνει, ο πατέρας της 26χρονης βρήκε το θάρρος να σκεφτεί τη δωρεά οργάνων. Οι γιατροί όμως, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, απέκλεισαν το ενδεχόμενο αυτό, με την αιτιολογία ότι τα ζωτικά της όργανα έχουν καταστραφεί. Τα “πώς” και τα “γιατί” παραμένουν τη στιγμή αυτή αδιευκρίνιστα.
Για την 26χρονη Βασιλική ο χρόνος δείχνει να πάγωσε στη δεύτερη χημειοθεραπεία. Όπως όλα δείχνουν δυστυχώς, μονάχα ένα θαύμα θα μπορέσει να την κρατήσει στη ζωή. Τα ερωτήματα στην περίεργη αυτή ιστορία είναι πολλά και βασανιστικά. Ζητούν επίμονα απαντήσεις... Εξηγήσεις για το πώς ένα νεαρό κορίτσι, έχοντας όλη τη ζωή μπροστά του, βρίσκεται αυτή τη στιγμή, δίχως να φταίει σε τίποτε, να παλεύει να κρατηθεί στη ζωή: μια ζωή που φαίνεται να αργοσβήνει, παγιδευμένη ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους ενός νοσοκομείου, πλάι στους γονείς της που προσεύχονται διαρκώς για κείνη...
Σάββατο 2 Ιουνίου 2007
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ
"ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ"
«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)
«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)
Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.
Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.
Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.
«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»
(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:
«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»
Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:
* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ
ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ'>http://giatinamalia-blog.blogspot.com/">ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ
«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)
«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)
Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.
Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.
Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.
«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»
(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:
«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»
Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:
* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ
ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ'>http://giatinamalia-blog.blogspot.com/">ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.jpg)
.jpg)
