Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

"Μαραθώνιος" σκέψεων...


Πόσο συγκινήθηκα με όλους αυτούς που είδα να τιμούν την πατρίδα μου από όλον τον κόσμο με τη συμμετοχή τους στο κλασσικό μαραθώνιο δρόμο σήμερα...

Βγήκαμε στη Μαραθώνος και με τη μικρή και τους λοιπούς συγγενείς να τους πούμε ένα μπράβο, ένα "συνεχίστε" και να τους χειροκροτήσουμε! Έβλεπες ανθρώπους κάθε ηλικίας, κάθε εθνικότητας (μέχρι και από Αυστραλία, Νότια Αφρική, Κίνα και πόσες άλλες που αδυνατώ να τις απαριθμήσω όλες μια προς μια), με αθλητική περιβολή, με περικεφαλαίες και με στολές αρχαίων Ελλήνων πολεμιστών, με στολές χωρών, με ένα κλαδί ελιάς στα μαλλιά τους ή στα χέρια τους, αλλά πάνω απ'όλα με χαμόγελο και καλή διάθεση να συνεχίζουν αυτόν τον αγώνα με δύναμη ψυχής, γιατί οι σωματικές αντοχές σε κάποιους είχαν αρχίσει να μειώνονται! Εμείς τους χειροκροτούσαμε και τους λέγαμε μπράβο και αυτοί μας απαντούσαν σε σπαστά ελληνικά "καλημέρα", "ευχαριστώ", "μπράβο", άλλοι χειροκροτούσαν εμάς, άλλοι μας χαιρέταγαν, άλλοι μας έδιναν μπάρες δημητριακών που τους είχαν δώσει νωρίτερα (βέβαια εμείς τις δίναμε σε επόμενους δρομείς), άλλοι σταμάταγαν για λίγο να βγάλουν φωτογραφίας με τη μικρή που είχε ενθουσιαστεί και όλο φώναζε "μπάβο, μπάβο" και χειροκροτούσε με τα χεράκια της να έχουν κοκκινίσει...

Οι εθελοντές του ερυθρού σταυρού έκαναν ότι μπορούσαν με ό,τι είχαν από ιατροφαρμακευτικά υλικά... Όταν κάποια στιγμή δεν είχαν κάτι άλλο~προς το τέλος, τους χειροκροτούσαν και τους ενθάρρυναν και αυτοί, ελπίζοντας ίσως ότι αυτό ήταν το καλύτερο φάρμακο, το καλύτερο δυναμωτικό!

Κοντά στο τέλος ήταν ένας κύριος, από την Ιταλία θαρρώ, που όταν μας είδε να χειροκροτάμε και να λέμε "μπράβο, keep going", μας λέει σε σπαστά ελληνικά "ευχαριστώ πολύ" Τότε του απάντησε ένα παλικάρι του ερυθρού σταυρού "Εμείς ευχαριστούμε για την τιμή!"
Όντως ήταν αυτό που νιώθαμε όλοι όσοι ήμασταν εκεί... Ότι με όλα αυτά που λέγαμε και τα ελάχιστα που κάναμε εκείνη τη στιγμή θέλαμε να πούμε ένα μικρό ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ξεκίνησαν από όλα τα μήκη και πλάτη της γης και ήρθαν εδώ για να τιμήσουν την πατρίδα μας σε αυτή την επέτειο και όχι μόνο!

Σας ευχαριστούμε όλους!


ΥΓ μέχρι και το Google άλλαξε το λογότυπο του σήμερα!

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Από τις "Ιστορίες να σκεφτείς" του Χόρχε Μπουκάι

ΘΕΛΩ

Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις

Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές

Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις

Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν΄αποφασίζεις για μένα

Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις

Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα

Θέλω να μ΄αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ

Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις

Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι

Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα

Θέλω να πλησιάζεις χωρίς, να εισβάλλεις

Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν

Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις

Θέλω να ξέρεις ... πως σήμερα σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου ...

Χωρίς όρους




Σε όλους τους φίλους ...

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

1η Οκτωβρίου

1η Οκτωβρίου Παγκόσμια ημέρα ηλικιωμένων...

Όσοι και όσες τυχεροί και τυχερές έχετε τον παππού ή/και τη γιαγιά σας κάντε τους ένα τηλεφώνημα να τους πείτε χρόνια πολλά και να τα πείτε λιγάκι παραπάνω σήμερα!




Εμείς οι υπόλοιποι ας τους σκεφτούμε περισσότερο σήμερα...





Αν πάλι ξέρετε κάποιον ηλικιωμένο που είναι μόνος του ας τους κάνετε μια ευχάριστη έκπληξη σήμερα... Μην είναι ειδικά σήμερα "Άνθρωποι μονάχοι"...





Για σας τους δυο...

Αν και το ξέρετε ότι δεν περνάει μέρα δίχως να σας σκεφτώ... δίχως να πούμε τα "δικά" μας...

Αλλά...

Μου λείπετε πολύ εσείς εκεί πάνω... Άντε!




"Εγώ δεν υπάρχω. Και με φαντάζεσαι. Μα τόσο δυνατά, που με κάνεις να υπάρχω!"
το τελευταίο αντίο- Βασίλης Βασιλικός