H απέναντί μου…

Ή μάλλον η απέναντι διαγώνιά μου… Η γυναίκα φαινόμενο! Η γυναίκα Μαραντόνα και Πελέ μαζί! Η γυναίκα-στόμα…Η γυναίκα-γκρίνια… Απορώ που βρίσκει την όρεξη να τσακώνεται με το μισό δρόμο (βασικά με όλο θα είχε τσακωθεί, αλλά δουλεύει κιόλας… ή τουλάχιστον έτσι νομίζω…)
Έτοιμοι λοιπόν? Μeet my neighbour!!!!
Γύρος α’! Είναι η γυναίκα που, ενώ δεν αφήνει ούτε κουνούπι να πετάει όταν αυτή κοιμάται, δεν κάνει το ίδιο και για τους άλλους! Τις προάλλες τσακωνόταν με έναν ταλαίπωρο απέναντι, γιατί από τον αέρα χτύπαγε η μια μπαλκονόπορτά του (την οποία ο δυστυχής είχε αφήσει ανοιχτή να αεριστεί το σπίτι, καθώς αυτός έλειπε -ακούσαν ακούσαν- στη δουλειά του…) και δεν την άφηνε να κοιμηθεί… Μόλις επέστρεψε ο έρμος στο σπιτικό του και πριν προλάβει να βγει από το αμάξι τον «άρχισε»… Εκεί να δείτε σκηνικό η μια από πάνω, από το 2ο όροφο να ωρύεται και να χτυπιεται και να βρίζει και ο άλλος με τη σακούλα του σούπερ μάρκετ στο χέρι να απαντάει, μόλις ξεπέρασε το αρχικό σοκ! Τελικά αφού αναφερθήκαν όλα τα συμπαθή και όχι μόνο τετράποδα ζωντανά, μετά από 15 λεπτά τσακωμού και αφού κατέληξαν ότι ο κύριος είναι «Βλάχος» και η κυρία «Λάμια» ηρέμησαν… και φυσικά από τη φασαρία κανείς δεν κοιμήθηκε στο τετράγωνο…

Γύρος β’! Μεσημέρι γυρνάς από τη δουλειά κατάκοπη, συγχυσμένη και το μόνο που θες είναι να κανείς ένα γρήγορο μπανακι και να ξαπλωωωωωωωωωωωωωωωσεις… Αμ δε…αμ δε… ματαλέγω! Εκεί που έχεις ηρεμήσει και αρχίζεις να μετράς τα χαρωπά προβατάκια που πηδούν ένα φράχτη στην εξοχή, ακούς «Έλα δω! Έλα δω σου λέω!» Δε αναρωτιέσαι καν ποια είναι.. Ξέρεις! Απλά σκέφτεσαι με ποιον έρμο τα έχει βάλει πάλι.. Ηρεμία της τάξεως του dt και πάλι «Έλα εδώ σου λέω τώρα!» Υποψιάζομαι ότι τα έχει βάλει με το γιο της… που το παιδάκι το έχει λυπηθεί η ψυχή μου από τις φωνές και το μάλωμα-αυτό και που αναπνέει θα το κάνει, όταν δεν είναι η μάνα του εκεί και φυσικά αθόρυβα να μην την ενοχλήσει … Ξανά ηρεμία…Γυρνάς πλευρό, παίρνεις το μαξιλάρι αγκαλιά, σκεπάζεις το αυτί σου και νιώθεις σαν τον Ντόναλντ Ντακ, όταν πάει να κοιμηθεί και τα ανιψάκια τον ξυπνάνε… και τότε έρχεται η χαριστική βολή! «Έλα εδώ σου λέω! Όταν σου μιλάω εγώ θα κάθεσαι σούζα να με ακούς! Δε θα με αγνοείς εσύ! Εδώ όλη την οικογένεια έχω σούζα εσύ θα μου τη γλιτώσεις?» «Όχι αυτό, λέω, πρέπει να το δω!» και βγαίνω στο μπαλκόνι. Την ίδια γνώμη πρέπει να είχαν και τα άλλα "μπαλκόνια" και έχουμε βγει όλοι και χαζεύουμε… Στοιχήματα πέφτουν.. «Να δεις που θα λέει στη μάνα της.» «Μπα στον πατέρα της» «Μπα κανά κατοικίδιο θα πήραν» και εκεί που σκέφτομαι πού να ποντάρω, βγαίνει τρέχοντας ένα μαύρο σκυλάκι –μωρό σχεδόν από την πόρτα της στον κήπο (ξέχασα να πω ότι έχουν ένα διώροφο, όπου μένουν ισόγειο: γονείς της, πρώτος όροφος : θαρραλέοι ενοικιαστές και δεύτερος όροφος: αυτή και η οικογένεια της. Στο ισόγειο έχουν κήπο και μια απλώστρα σε μόνιμη βάση και το σπίτι το έβαψαν πρόσφατα πράσινο! Ούτε εγώ που είμαι τρελή παναθηναϊκός δε θα το έκανα αυτό!!! Πράσινο δεν είναι το χρώμα της ζήλειας? –αρωτω :p ) Λοιπόν, το έρμο το σκυλάκι έχει βάλει την ουρά στα σκέλια και τρέχει με τα αυτιά του να έχουν σηκωθεί από την τρομάρα! Και η κυρία από πίσω να τρέχει με τη σαγιονάρα στο χέρι, ενώ το ταίρι της το έχει το αριστερό της πόδι… «έλα εδώ του φωνάζει! Όταν σου μιλάω εγώ δε θα με αγνοείς εσύ! Έλα δω! » Όχι, δηλαδή να δω το σκυλάκι να απαντάει στην κυρία και τι στον κόσμο! Τέλος πάντων αφού το έρμο το ζωντανό τρέχει, καταφέρνει να χωθεί κάτω από μια καρέκλα κήπου... Όμως ο Μαγκάιβερ το βρίσκει και το πιάνει, από το πόδι παρακαλώ! Και το τραβάει εξω.. Το σκυλί αρχίζει να κλαίει. Ένα παιδάκι από το παραδίπλα μπαλκόνι της βάζει τις φωνές «Μα καλά τι κάνετε εκεί? Το πονάτε δεν το βλέπετε?» και τότε παρατάει το σκυλάκι και αρχίζει το παιδάκι! «τι μιλάς εσύ τώρα? Νοιάζεσαι για το σκύλο? Εσύ που τις προαλλες έριξες με την μπάλα τις γλάστρες της Μαίρης και ούτε που της το είπες! Αλλά εγώ σε είδα κακομαθημένο!» Το παιδάκι μπαίνει μέσα κατακόκκινο και η κ. Μαίρη έχει μείνει στήλη άλατος που επιτέλους έμαθε ποιος χάλασε τον κάκτο της… Ο μόνος κερδισμένος από την ιστορία είναι ο σκύλος που την έχει κοπανήσει και έχει κρυφτεί ξανά μέσα στο σπίτι κάπου… Επειδή όμως την απορία την είχαμε, ρωτάει μια άλλη κυρία «Μα καλά τι σου έκανε το ζωντανό?» «Μου μαγάρισε την μπουγάδα!» Εμ μαντάμ το σκυλί δεν είναι έπιπλο και ειδικά όταν είναι μικρό να παίξει θέλει… πού να ξέρει τι εστί μπουγάδα! Και να σημειώσω πως η μπουγάδα είναι στην απλώστρα που είναι στο ισόγειο στην αυλή… και το ζωντανό απλά πέρασε ανάμεσα από τα ρούχα της! Πάνε 2 μήνες τώρα και ακόμα φυσικά το ζωντανό δεν έχει μάθει να μην περνάει απο την μπουγάδα της, οπότε όταν έχουμε τέτοια σύμβαντα το μαθαίνουμε οοοοολοι στη γειτονιά…
η εκδίκηση είναι κοντά όμως!!!


Γύρος γ’! Η κυρία έχει ένα θέμα με το πάρκινγκ μπροστά από το σπίτι της! Έχει και γκαράζ, αλλά το έχει κλειστό! Όμως δε θέλει να της παρκάρουν και αμάξια μπροστά από εκεί! Οπότε καταναλώνονται 1 θέση για το γκαραζ, άλλες 2 για τα αμάξια τους, συν μια για του πατέρα της και άλλη μια τουλάχιστον, γιατί θέλει να έχει άπλα…Να μην στριμώχνεται βρε αδερφέ! Και όλα αυτά πρέπει να παρκάρουν μπροστά από το σπίτι τους! Και σ’ αυτά να προσθέσω και δυο των ενοικιαστών (που όμως τα έρμα τα παιδιά παρκάρουν όπου βρουν, εκτός από εκεί). Οπότε όταν κάποιο λείπει τη θέση του καταλαμβάνουν καρέκλες, καφάσια, τραπεζακια και το θεϊκό… Μια φορά και η απλώστρα!!!! Δηλαδή άλλο να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε! Μια απλώστρα με κάτι πατάκια απλωμένα στο δρόμο… Και η «μαμά» από μέσα να κοιτάει μπας και της τα βουτήξει κανείς! Μια φορά έκανα το λάθος, καθώς δεν είχα δει τον εξοπλισμό στο δρόμο να παρκάρω εκεί και γω…ε ρε γλέντια! Ε ρε γλέντια! Πάω Δευτέρα πρωί πρωί να πάρω το αμάξι μου για να παω στη δουλειά (που σημειωτέον φεύγω 7 παρά!!!!!) και αρχίζουν το λιβάνισμα «Εμ είδες οι Αθηναίοι? Παρκάρουν όπου βρουν! Κανένας σεβασμός! Και το βάζουν και χάλια! Τι να πει κανείς?» Κοιτάζω ποσό χάλια έχω παρκάρει και βλέπω ότι έχω παρκάρει στη γωνία ακριβώς και μη σας πω και λίγο έξω στο δρόμο και πίσω μου έχει χώρο να παρκάρει το σμαρτ που έχουν…το οποίο το είχαν ανεβάσει στο πεζοδρόμιο και εγώ τελικά για να βγω έκανα όπισθεν …Αλλά όχι δεν είχα αφήσει χώρο για νταλίκα, όπως θα ήθελαν! Τελικά αφού δεν έχω χειρότερο από το να σε αρχίσουν πρωί πρωί και δει Δευτέρα στα ευαγγέλια, δίνω τόπο στην οργή (κάτι τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι ποσό καλός άνθρωπος είμαι :p και ότι πρέπει να πάρω θέση στον παράδεισο κέντρο-κέντρο!) και απλά απαντώ «Και σεις να έχετε μια καλή βδομάδα! Αλλά ναι δεν είχα αφήσει χώρο για να παρκάρει αεροπλανοφόρο! Ένα σμαρτ νόμιζα ότι είχατε! Καλορίζικο λοιπόν το νέο όχημα!» Ε μα… και φεύγω! Στο δρόμο προς τη δουλειά κοντεύω να τρακάρω.. μου έχουν πάρει τη θέση στο πάρκινγκ και λερώνομαι με τον καφέ! (άλλη μια φορά μου έχει τύχει αυτό στη ζωή μου…και πάλι πρόσφατη! αλλά μάλλον από άλλο λόγο..λέω εγώ τώρα... :P ) Αφού σκέφτομαι να κάνω κανά ξορκισμό του κακού, αποφασίζω να μην ξαναπαρκαρω εκεί ποτέ! Και ας χρειαστεί να ψάχνω ώρες για θέση! Ποτέ! Ξου ξου…

Γύρος δ’! Παρκάρισμα! Ο χάρος! Ο ΧΑΡΟΣ! Παρκάρισμα με το αυτί δεν είχα ξαναδεί! Και όμως υπάρχει! Πάει να παρκάρει και είναι θέαμα μοναδικό! (αρκεί να μην έχεις το μπροστινό ή το πίσω αμάξι, γιατί τότε ένα εγκεφαλικό ή ένα έμφραγμα δεν το γλιτώνεις...) Απόπειρα πρώτη με τη «μούρη»! μπαααα τζίφος! (μα καλά μπορείς να μπεις με τη μούρη? –αρωτώ ξανά!) Απόπειρα δεύτερη με τον «κ@λ@»! κάτι παλεύεται… όπισθεν και τσιτώνει το γκάζι… γκουπ! Επαφή πρώτη… πρώτη ταχύτητα ξανά και πάμε.. ξανα όπισθεν μανούβρα και γκουπ! Τελικά αφού κάνει πόσες φορές τα συγκρουόμενα παρκάρει! Και τότε βγαίνει ο άντρας της γιατί ξέχασα να πω ότι συνήθως του άντρα της χτυπάει και την αρχίζει στα «γαλλικά»… Αλλά μετά επανέρχεται η φυσική τάξη των πραγμάτων με αυτή από πάνω και τον άντρα να γράφει τιμωρία «Δε θα ξαναφωναξω στη γυναίκα μου! Και ειδικά στο δρόμο!» και όρθιος με το ένα πόδι μαζεμένο!

είμαι σχεδόν σίγουρη ότι αυτή θα μπορούσε να το κάνει αυτό...


και αυτό


και όλα αυτά



και αυτά!


Έχει ακόμα πολλούς γύρους η ιστορία που θα τους αναφέρω εν καιρώ… Τόμους έχω να γράψω με την απέναντι μου…Ωχ ωχ πάλι την ακούω.. Λες να με είδε ότι θα γράψω γι’αυτήν? Παναγιά μου!!! Μονό να μην πέσω στο στόμα της… Αρχίζω να γράφω και γω την τιμωρία μου… πάω… «Δε θα ξαναμιλήσω άσχημα για την απέναντι μου!» Άλλες 499 φορές μου απομένουν… :p

ΥΓ Μετά από τα παραπάνω, όποιος με ξαναπεί περίεργη, να του κολλήσει το enter στο πληκτρολόγιο!!!! Τ’ ακούς φανταστικέ αδερφούλη μου??? :D