-Καλημέρα! Τι νέο έχουμε σήμερα?
-Μόνο μια μικρή στο 4 από χρήση ναρκωτικών…Κατά τα άλλα τα ίδια...
-Μικρή?
-21…
-Τι πήρε?
-Δεν ξέρουμε ακόμα…Μόλις πήραμε για τοξικολογικές…
-Μάλιστα…
-Πάρε και συ μια καλλιέργεια βρογχικών εκκρίσεων για να τη στείλουμε…
-Οκ..
…..
-Μας πώς το έκανε αυτό?
-Τι να σας πω…
-Ποτέ δε μου είχε ζητήσει πάνω από 20 ευρώ για χαρτζιλίκι…
-Κουράγιο…Τώρα σας χρειάζεται όσο ποτέ…
-Θα τα καταφέρει?
-Πιστεύουμε πώς ναι… αλλά πρέπει να περιμένουμε….
-Ναι, το καταλαβαίνω…
Η μικρή τα κατάφερε τελικά…
…..
-Καλημέρα! Έχουμε κάτι καινούργιο σήμερα?
-Ναι…Έναν μικρό στο 8 από χρήση ναρκωτικών.. Οι άλλοι είναι οι ίδιοι...
-Ηλικία?
-25…
-Πώς τα πάει?
-Όχι καλά.. Ήταν σε κώμα αρκετές ώρες πριν τον βρουν…
……
-Ξύπνα Σ.
….
-Σ. αν με ακούς κλείσε τα μάτια σου σφιχτά…
….
….
-Σ. αν με ακούς κλείσε τα μάτια σου σφιχτά!
….
-Τίποτα ακόμα?
-Τίποτα…
….
Τίποτα… ακόμα...
"-Είναι τόσα παιδιά με άδειο βλέμμα πάνω στη γη...Τόσα μεθυσμένα, παλαβά πουλιά. Περνούν από τη ζωή χωρίς να την αγγίξουν.Χωρίς να πιουνε μια γουλιά από το χυμό της...
-Είναι γιατί δεν έχουν τη δύναμη... (?)
-Είναι γιατί δεν έχουν την αγάπη...(?) "
Το χρώμα του φεγγαριού - Αλκυόνη Παπαδάκη...
.jpg)
.jpg)
10 σχόλια:
...
κουράγιο
........
:-(
Ποιός να ξέρει;...
Τι ποστ είναι αυτό...ότι πρέπει για καληνύχτα!!! Ειδικά όταν έχεις "μικρά" μες στο σπίτι!!! :(
καλημέρες!
απλά ήθελα να μεταφέρω κάτι από την καθημερινότητα της δουλειάς μου...
τελευταία είχαμε και έχουμε τα παιδιά που ανέφερα...
προσπαθούσα να "δω" μέσα από τα μάτια τους καθώς ήταν ξαπλωμένα στο "κρεβάτι του πόνου"... να δω αν ξεχωρίζουν από τα "άλλα" παιδιά... αν μπορούσα κάτι να διακρίνω... όχι όμως... όχι... σκεφτόμουν μετά τους γονείς... άραγε αυτοί έβλεπαν κάτι? και πώς μπορείς να είσαι σίγουρος για το παιδί σου?.. νιώθω ευλογημένη γιατί μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον υγιές... οπότε η πρώτη φορά που απαντώ τέτοια άρρωστα (γιατί για μένα ασθενούν αυτά τα παιδιά...) είναι τώρα στη εντατική του νοσοκομείου που είμαι... και δεν μπορώ να τα δω σαν το "4" ή το "8" κρεββάτι... αυτές τις σκέψεις μέσα από τα γράμματα θέλησα να καταθέσω... αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα...
σας φιλώ...
Αυτό το υγιές περιβάλλον για το οποίο μιλάς, με αγχώνει...να μπορε΄σω να είμαι εκεί σωστά για τα παιδιά μου...και αυτό πρέπει να υπάρχει από νωρίς...Καλημέρες:)
..θέλει πολύ κουράγιο και ψυχική δύναμη!
Καλο σαββατοκύριακο Ειρήνη, να είσαι καλά! :)
ειναι γιατι καναν μια μαλακια μικρα και δεν ειχαν την δυναμη να μην την ξανακανουν....
δεν χωρανε σχολια στο ποστ σου... απλα να ευχηθω καλο μηνα
Δεν ξέρω ειρήνη μου...δεν μπόρεσα ποτέ να τα καταλάβω αυτά τα παιδιά, και τρέμω...
Υπομονή για σένα που τα βλέπεις κάθε μέρα
Σημαντική η παράθεση. Και η ευαισθησία σου σε αυτά τα θέματα, μεγάλη. Μακάρι τα παιδιά αυτά να βρουν την κατάλληλη περίθαλψη από εμάς (τους έξω) και το κράτος. Φιλιά Ειρήνη μου
Δημοσίευση σχολίου