Τέσσερα βιβλία- τέσσερεις αναφορές…

Πάμε λοιπόν...
Θα δανειστώ αυτό από ένα καθαρά γυναικείο βιβλίο…
«Τι είναι ο έρωτας? Απ’όσο ξέρω, είναι πάθος, θαυμασμός και εκτίμηση. Αν έχεις τα δύο απ’αυτά , έχεις αρκετά. Αν έχεις και τα τρία, δε χρειάζεται να πεθάνεις για να πας στον παράδεισο…»
Τριάντα και κάτι-Τ.Γκριν…

Από το λατρεμένο μου βιβλίο…
«-Ένα παιχνίδι είναι ο έρωτας. Και εσύ δεν το έμαθες ακόμα. Μην τα δίνεις όλα. Άφησέ τη να ψάχνει μέσα σου και να τα βρίσκει ένα-ένα. Άφησέ τη να χτυπάει την πόρτα σου. Αν την ανοίξεις φόρα βία, με την πρώτη, θα μπει μες στην ψυχή σου, θα σεργιανίσει λίγο και θα φύγει... Μα τι λέω τώρα εγώ ο έξυπνος! Αν είχε γνώση και πείρα η νιότη, τότε θα κυκλοφορούσανε τέρατα αυτόν τον κόσμο. Πήγαινε, μωρέ διάβολε, άρπαξέ την, και δώσε της ένα δυνατό φιλί στο στόμα! Δε βγαίνει με συνταγές η ζωή! »
Το χρώμα του φεγγαριού- Παπαδάκη

Από το οπισθόφυλλο ενός άλλου βιβλίου που μου αρέσει να γυρνάω ξανά και ξανά…
«Τα αγάλματα μέσα στο δωμάτιο την κοίταζαν. Άκουγε ψίθυρους. Για μια στιγμή πίστεψε πως και τα άψυχα έχουν πνοή.
Ακούμπησε το χέρι στο μαρμάρινο άγαλμα για να νιώσει τη ζεστασιά του. Το πέτρινο σώμα τής φάνηκε ζεστό, ανθρώπινο!
Απελπισμένη καθώς ήταν από τη φθορά του χρόνου, προσπαθούσε να λυτρωθεί μέσα από την τέχνη. Αγγίζοντας τα άψογα μαρμάρινα σώματα, ένιωθε να μεταγγίζεται η διαχρονική τους νιότη μέσα στις φλέβες της.
Διερωτήθηκε αν ήταν παράλογο ν’αγαπάει κάτι άψυχο, αφού οι άνθρωποι συχνά μας προδίδουν.
Βλέπεις, όσο στενές κι αν είναι οι σχέσεις των ανθρώπων, στο βάθος παραμένουν ξένοι μεταξύ τους. Πολλές σκέψεις και συναισθήματα μένουν άγνωστα αυτόν που τα προκάλεσε,
Σώματα ψυχρά σαν αγάλματα κι ας καίει μέσα τους βαθιά η ανάγκη αγαπήσουν, μα πιο πολύ ν’ αγαπηθούν…»
Τα ζεστά σώματα των αγαλμάτων- Μυρτώ Μελισσάκη…

και για το τέλος...
«Μίλησε μας για την αγάπη..
Ακολουθήστε την αγάπη όταν σας καλέσει,
Όσο σκληροί και παράλογοι και αν είναι οι δρόμοι της.
Και παραδοθείτε στο αγκάλιασμα της όταν σας περιβάλλουν τα φτερά της,
Έστω και αν πληγωθείτε από το σπαθί που κρύβει στα ακρόπτερα της.
Και πιστέψτε την όταν σας μιλήσει,
Έστω και αν η φωνή της έχει τη δύναμη να θρυμματίσει τα όνειρα σας σα βόρειος άνεμος που ερημώνει κήπο….
Αν , όμως, μες στο φόβο σας, εσείς αναζητήστε μόνο την ειρήνη και την απόλαυση της αγάπης,
Τότε είναι καλύτερο για σας να καλύψετε τη γυμνότητα σας και να φύγετε από το αλώνι της αγάπης…
Η αγάπη δε δίνει παρά τον εαυτό της και παίρνει μόνο από τον εαυτό της.
Η αγάπη δεν κατέχει ούτε γίνεται κτήμα.
Διότι η αγάπη αρκείται στη αγάπη…
Και μην πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης,
Διότι η αγάπη θα δώσει τη δική της κατεύθυνση στην πορεία σου, αν σε κρίνει άξιο.
Μόνη επιθυμία της αγάπης είναι να εκπληρωθεί...»
Ο προφήτης-Χ.Γκιμπράν

Αγάπη τελικά… Μόνο αγάπη…

ΥΓ. Μαριλένα σε σένα αφιερώνω την προηγούμενη ανάρτηση, να πηγαίνει με τη διάθεση μιας γυναίκας -μαμάς- playmate (σωστά?)- μιας e-φίλης που πάει για διακοπές… Να περάσετε τέλεια γλυκειά μου… και να γυρίσεις κοντά μας ανανεωμένη, ξεκούραστη, εμπνευσμένη και πάντα δροσερή, όπως είσαι όσο καιρό σε «παρακολουθώ»...