Πέμπτη 19 Ιουλίου 2007

Ευχαριστώ... Τ'ακούς? Σ'ευχαριστώ...

Τ'απέφευγα σαν τι… Ίσως, γιατί δεν ήθελα να τα θυμάμαι… Ίσως, γιατί μου ξύπναγαν θύμησες άσχημες… Ίσως, γιατί πονάνε... Ακόμα πονάνε…Όμως τα τελευταία γεγονότα μου τα ξαναθύμισαν…
Σάββατο βράδυ πριν από κάποια αρκετά χρόνια… Μες στη νύχτα, ξυπνάω από φασαρία… Οι γονείς μου ήδη στο πόδι. Ο αδερφός μου ξυπνάει και αυτός. Έξω περνάει το φορτηγάκι του δήμου με τις σειρήνες να σκίζουν την ησυχία…Τις νικάει μια φωνή που ακούγεται «Ξυπνήστε! Έχουμε φωτιά… Καιγόσαστε…» Πώς να αντιδράσεις σ’ αυτό? Παγώνεις και ο χρόνος σταματά… Σου’ρχεται στο μυαλό η χτεσινή συζήτηση στο μπαλκόνι σας… «Με τόση ζέστη και τόσο αέρα να δεις που θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα…» Όσοι ζούνε κοντά στο δάσος δεν τα πάνε καλά με τον αέρα… Τον φοβούνται… Ξαναγυρνάς στο τώρα από τις φωνές… «Ξυπνήστε! Έχουμε φωτιά! Ξυπνήστε!» Ντύνεσαι στο λεπτό, παίρνεις το μαντήλι που έχεις δίπλα και βγαίνεις… Όλη η γειτονιά στο πόδι… Οι θείοι σου, οι θείες σου, τα ξαδέρφια σου, οι φίλοι σας, οι γείτονες… Μπαίνουμε στα αμάξια αμίλητοι και μόλις στριβούμε… Να' τος! Ο εχθρός! Κόκκινος μέσα στο μαύρο! Ο καπνός σε πνίγει… Πλησιάζουμε. Αφήνουμε τα αμάξια σε ένα καλό σημείο και πάμε… Μαντήλια στο πρόσωπο- κόβουμε κλαριά και πάμε.... Μικροί, μεγάλοι όλοι μια γροθιά… Οι πυροσβέστες ήδη εκεί… Οι γνώριμοί μας άνθρωποι , τόσα χρόνια μαζί πολεμάμε το κακό…Να σώσουμε το Ντράφι και την περιοχή μας… Κοινός ο στόχος… Κοινός ο εχθρός… Σα συνεννοημένοι από χρόνια χωριζόμαστε. Πιάνουμε τα πόστα μας και ξεκινάμε… Χτυπάμε τις φλόγες. Ξορκίζουμε το κακό. Αμίλητοι. Καπνός-στάχτες-φωτιά-άνθρωποι… Ένας τρελός χορός μέσα στο μαύρο… Ξαφνικά μια φωνή ακούγεται από πίσω μας…Ένας πυροσβέστης μας φωνάζει… «Φύγετε από εκεί! Σας κλείνει η φωτιά. Θα καείτε! Φύγετε τώρα!» Νιώθεις το κακό ότι σε έχει κυκλώσει. Ξέρεις, αλλά φοβάσαι να κοιτάξεις… Γυρνάει ο κ. Νίκος και φωνάζει «Φεύγουμε τώρα!» Γυρνάς και τι να δεις? Η φωτιά πάει να κάνει τον κύκλο της. Παρατάμε τα κλαριά και τρέχουμε… Το χώμα καίει, η ανάσα σου κόβεται. Λίγο ακόμα … Να βγω… Παναγιά μου βάλε το χέρι σου! Προλαβαίνουμε… Φεύγουμε… Ο άνθρωπός μας- ο σωτήρας μας έχει ήδη χαθεί μέσα στη φωτιά… Κάπου αλλού τον φώναξαν… Το δάσος μας καιγόταν και σε άλλες μεριες… Τελικά και τούτη τη φορά αυτή η πλαγιά σώζεται…όμως όχι μόνο αυτή… Τον ψάξαμε.. Ίσως δεν τον αναγνωρίσαμε μέσα στη νύχτα.. Ήταν τόσοι πολλοί… Όλοι σχεδόν ίδιοι μέσα στους καπνούς και στο σκοτάδι.. Όλοι τους ήρωες! Τον ψάξαμε να του πούμε ένα ευχαριστώ… Είπαμε τόσα πολλά σε όσους βρήκαμε μπροστά μας.. Σε αυτόν όμως όχι…
Νικήσαμε το κακό και αυτή τη φορά… Το λιγότερο που θα μπορούσαμε μετά… Καφεδάκια και νερά για όλους… Τόσα χρονιά το συνηθίσαμε… και εμείς και αυτοί… Μετά τη νίκη! Καφέδες και νεράκια… Σε όσους έμεναν πίσω.. Για το φόβο της αναζωπύρωσης… Από όχημα σε όχημα.. Σε καπνισμένους ανθρώπους, κατάκοπους, αλλά πάνω από όλα ήρωες! Τους ήρωές μας…
Χρόνια το ίδιο σκηνικό (περιπολίες, πόλεμος με τη φωτιά, επαγρύπνηση)… Χρόνια ολόκληρα, μέχρι το μεγάλο κακό… που τα έκαψε όλα… Αλλά αυτό πονάει παρά πολύ… Μιαν άλλη φορά ίσως… Μιαν άλλη φορά…

Η μονή φωτιά που θέλω να καίγομαι μόνο μέσα της είναι αυτή...


αλλά κυρίως αυτή..
Φωτιά

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας
Μουσική: Μπάμπης Στόκας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Η αγάπη που νιώθω για σένα είναι φωτιά,
φοβάμαι μήπως καώ όπως παλιά
Τότε που έγειρα πιο πέρα χωρίς ψυχή
χωρίς αέρα μακριά

Φωτιά
Φωτιά

Το μίσος που νιώθω για μένα μαύρη σκιά,
φοβάμαι μήπως μέσα μου πει και γίνει φωτιά
Και νιώσω σαν μια καταιγίδα
χωρίς λιμάνι και ελπίδα

Φωτιά
Φωτιά




(αν το βρείτε ακούστε το στην πρώτη εκτέλεση των πύξ λαξ... είναι εκπληκτικό τραγούδι... Δυστυχώς στο youtube δεν υπήρχε.)

15 σχόλια:

βασίλης είπε...

Πολύ δυνατό κείμενο και πάλι Ειρήνη. Μπήκες στη φωτιά στην καρδιά της καταστροφής και βγήκες νικήτρια. Καταλαβαίνω το ευχαριστώ σου αυτή τη φορά Ειρήνη. Είναι το καλύτερο ευχαριστώ που μπορεί κάποιος να πει. Στο Θεό και στον Άνθρωπο. Καλησπέρα

iLiAs είπε...

Τώρα που έφυγες φωτιά θ΄ανάψω
μεσ΄τη σκέψη μου θα σε φυλάξω!

Καλο βράδυ να έχεις! :)

..αγγελόσκονη.. είπε...

όχι που δεν θα ερχόμουν...για την φωτιά δεν θα πω κουβέντα!!κουράστηκα!!βαρέθηκα...!!σιχάθηκα...η ιστορία σου πάντως πολύ δυνατή!! :) μπράβο :)
αλλού θα δώσω το βάρος του σχολίου :) πόσο σημασία έχει η πρώτη εντύπωση που σου κάνει ένα μπλογκ που επισκέπτεσαι πρώτη φορα!!έρχομαι για επίσκεψη και το μάτι μου πέφτει κατευθείαν σε μια λέξη που έχει στο "εξώφυλλο"...ΣΑΚΗΗΗΗ!!!περνάς τις εξετάσεις με άριστα και στο πρώτο ποστ που διαβάζω αναφέρεσαι σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια...!!!λοιπόν βάλε ένα στρώμα στο πάτωμ,δεν φεύγω από δω :) πολύ μίλησα...χιχιχι!!!φιλάκια!!

Greca είπε...

καλησπέρα!
βασίλη ξέρεις τι με στενοχώρησε (πέρα από εκείνη τη φωτιά)? το ότι δεν του είπαμε ένα ευχαριστώ... η φωτιά είναι δυνατή βασίλη..και σε τρομάζει... ευχαριστώ πάντως...
ηλία πάντα λιτός και δυνατός...
αγγελόσκονη καλώς ήρθες χαρά μου... σε διαβάζω πολύ καιρό... και γω έχω στήσει αντίσκηνο απέξω... καλή μου έχουμε καναπέδες που γίνονται κρεββάτια, στο πάτωμα χάμω θα σε βάλω??? ντροπή!!! και όσον αφορά στο ΣΑΚΗΗΗΗΗ !!! και γω μια ρουβίτσα είμαι.... γιατί να το κρύψομεν άλλωστε...

Ανώνυμος είπε...

Στο ξανάπα...νιώθει το ευχαριστώ σου...

Greca είπε...

Μάνο.. μακάρι καλέ μου... μακάρι.. τις καλησπέρες μου..

Ανώνυμος είπε...

μελαγχολησαμε παλι! αλλα πως να το αποφυγουμε...πως να κλεισουμε τα ματια οταν ενα μηνα τωρα μια χωρα φλεγεται, χανει τον δασικο της πλουτο, χωρια εκκενωνονται, περιουσιες χανονται! πονος παντου εν τω μεσω μιας περιοδου που ολοι προσμενουμε να μας δωσει χαρα...εντονα φορτισμενες στιγμες εζησες...αυτα δεν ξεχνιωνται...

καληνυχτα...

Greca είπε...

γλυκεια μου una mama στο μεγαλο κακο που λεω... το σπιτι μιας κυριας πιο διπλα απο το δικο μας καηκε... μια αλλης φιλης μας δεν εμεινε τιποτα... ουτε καν τα δυο της σκυλια.. ουτε μια αλλαξια ρουχα... η μανα μου πριν φυγει απο το σπιτι μας τοτε πηρε δυο εικονισματα... δυο αλλαξιες ρουχα και τα στεφανα τους...και γω να ειμαι μιλια μακρια και να μην μπορω να κανω κατι... να μου τα λενε καθε 2 λεπτα στο τηλεφωνο... ειναι μεγαλη ιστορια αυτή... καποια στιγμη ισως..ισως.. αλλα τωρα ακομα αυτα πονανε... πολυ.. καληνυχτα και σε σενα καλη μου...

Ανώνυμος είπε...

sis anaferesai sti deuteri megali fwtia...se ekeini pou den perimename na mas ftasei apo ekei pou ksekinise..eidika otan eprepe na ksanaperasei apo kammena...

teleutaies stigmes...i fwtia mesa se 1-2 deuterolepta ehei katevei ti misi plagia...sto autokinito pisw kathisma perimenei o romel...sto port-baggage se ena sako 4-5 rouha gia tis prwtes meres...katevazw ta kourtinoksula (skeftomoun pws pio eukola i fwtia fountwnei tis kourtines kai pernaei pio grigora)...kleinw tis portes apo to ena dwmatio sto allo (mipws kai tin kathusterisoume molis aggiksei to spiti,,pote den ksereis)....
mia viastiki opisthen me to autokinito..i fwtia idi sto dipla oikopedo aggizei to parathuro apo to dwmatio sou....

liga lepta pio meta..stin eisodo tou oikismou...klammata kai panikos....me ton spuro (ksereis poion,,,) mpainoume na doume mesa ti ginetai mias kai logw aera i fwtia perase polu grigrora apo emas...polles mikres esties...kapoia spitia eihan arhisei na kaigontai.mpainoume mesa perissoteroi katoikoi...akolouthoun 2 udrofores....se ena spiti pio katw apo to diko mas eihe arhisei na kaigetai i skepi...
kleidwmeni i ekswporta...foveri idea tou idioktiti...pidaw ta kagkela, mpainw mesa kai ti svinoume mazi me ena geitona pou akolouthise...meta apo ligo vgainoume eksw....
o idioktitis edine sunenteuksi gia "to kseftilismeno kratos pou den endiaferetai" kai o idios den endiaferthike na erthei na voithisei gia to spiti tou...

telika merika pragmata den allazoun pote..doksa kai timi gia 10 secs dimosiotitas kai as kaei kai to spiti mou..eksallou i suntagi gnwsti...oi alloi ftaine...

neoellina me geia sou...
stin epomeni fwtia vale kai make up...
karagkiozi

the wanderer

Adonios GK είπε...

Ειρήνη μου θύμισες μια παρόμοια κατάσταση που έζησα κι εγώ το '92 στην μεγάλη φωτιά των Αγίων Αποστόλων που έκαιγε απο το Καπανδρίτι μέχρι τον Κάλαμο. Θυμάμαι να διανυκτερεύω μαζί με άλλους "τρελούς" διασκορπισμένους πάνω στο βουνό για το φόβο αναζωπυρώσεων. Κακίζω τον εαυτό μου που κατάφερα να μην έχω πλέον το χρόνο να προσφέρω εθελοντισμό. Μετά το σβήσιμο όλοι κερδίζουμε, μα χάνουμε κάθε φορά που χρειάζεται βοήθεια το δάσος για να μη λιγοστέψει... Συμφωνώ με το σχόλιο του Βασίλη για τη δύναμη του κειμένου σου καθώς και για τη δύναμη που έχει το ευχαριστώ σου.
Καλημέρα Ειρήνη ;)

Unknown είπε...

einai tromaktiko na polemas me tis floges..to xo zisei kai ego kai den nomizo oti mporeis pote na to ksexaseis......

ZouZouna είπε...

Πρόληψη, πρόληψη. Αυτό δεν υπάρχει. Γιατί να βρισκέστε σε τέτοια δυσκολία. Καλός ο εθελοντισμός, μέγιστη η προσπάθειά σας. Ομως η πρόληψη? Που είναι?

Greca είπε...

bro μου (αδερφουλη μου) ναι σε εκείνη τη φωτιά αναφέρομαι οτι πονάει..αυτό που γράφω ήταν από μια άλλη φωτιά το 91... τη θυμάσαι? μια από τις πολλές... και αυτά που γραφεις για τη δευτερη καπως ετσι μου τα ελεγε η μαμα στο τηλεφωνο... τοτε που πηγατε να βγαλετε τη γιαγια απο το σπιτι στην εκκενωση του οικισμου... στην καρεκλα συνδεδεμενη με το οξυγονο της να φωναζει "αφηστε με να πεθανω εδω στο σπιτι μου..." τοτε που ο μπαμπας με τον παναγιωτη (ξερεις ποιον) ετρεξαν προς τα αμπελια, οταν η φωτια εγλυφε τον τοιχο του δωματιου μου, για να σωθουν... και ο αερας τη γυρισε πισω προς τα καμενα ηδη... και ετσι σωθηκε το σπιτι μας... τοτε που ακουγε η μαμα με ολους τους κατοικους στον ασυρματο στο δημο οτι ο οικισμος μας καηκε και να κλαιει στο τηλεφωνο και να μου λεει "ειρηνη μου παει το σπιτι μας..παει..." και να ακουω τους λυγμους και των αλλων απο πισω... και γω να'μαι μιλια μακρια... τοτε που ο αι-γιωργης εκανε το θαυμα του και σωθηκε ο οικισμος μας τελικα... με το σχινο που καηκε μονο απο τη μιση μερια και η αλλη μιση προς την εκκλησια εμεινε αθικτη σα να την εσβησε καποιος, οταν κανεις δεν ηταν εκει...και δεν περασε πιο μεσα η φωτια... στα αλλα πευκα... και ολοι οσοι το εβλεπαν μιλησαν για θαυμα... για ολα αυτα που τα μαθαινα και ολα αυτα που τα ειδα μετα οταν γυρισα... τις σταχτες... τα αποκαιδια... ποσες μερες μυριζε καμενο μετα... ποσες μερες βγαζαμε σταχτες απο παντου..τις καμενες χελωνες πιο πανω... τα καμενα πευκα... τους ηχους για μερες απο τα πριονια που τα εκοβαν... το γυμνο τοπιο μετα.. αδειο..απο πρασινο και ζωη... τα καμενα σπιτια... του κυρ Γιαννη..της κ.Ευαγγελιας.. τον τοιχο του δωματιου μου μαυρισμενο... αλλα εσας γερους και ζωντανους... εχεις δικιο bro μου...εχεις δικιο...

Greca είπε...

Adonie καλησπερα... και συ εχεις περασει ε?
ζουζουνα γλυκεια μου... οταν ειπαμε να κανουμε περιπολιες για να επιβλεπουμε τον οικισμο πολυ λιγοι εμφανιστηκαν..καποιες φορες περναγε και το πυροσβεστικο του δημου... αλλα και αυτα δεν εφτασαν... δυστυχως...
zoaki καλη μου... να δεν το ξεχνας ποτε... ποτε...
γιαννο μου τα λες εσυ αν θες ...

βασίλης είπε...

Xρόνια Πολλά του Ηλία, πρέπει να γιορτάζει. Καληνύχτα