Δεκαπενταύγουστος

Πίσω ξανά! Τούτη τη φορά μου βγήκε μια κούραση που με έκανε να περιοριστώ στις απολύτως αναγκαίες κινήσεις... κρεββάτι κουζίνα wc αμάξι δουλειά! σήμερα μπορώ να πω ότι έχω σχεδόν επανέλθει... Σήμερα! Μεγάλη ημέρα...πάντα με συγκλόνιζε η Κοίμηση της Θεοτόκου... Πιο πολύ και από το Πάσχα ίσως... Πάντα ένιωθα πολύ μικρή μπροστα στο μεγαλείο της ημέρας... θα δανειστώ δύο άρθρα που διάβασα για την Παναγία μας-την Παναγία όλων των ανθρώπων...

Τριακόσια ονόματα για χάρη Της Θεοτόκου

Ξεπερνούν στην Ορθοδοξία τα 300, τα επίθετα που έχουν αποδοθεί στην Παναγία. Ο κάθε ερευνητής όλο και νομίζει ότι ολοκλήρωσε τον κατάλογο και όλο κάποιο νέο και άγνωστο ως τα τώρα προκύπτει. Τόση είναι η αγάπη, η γόνιμη σκέψη και η εφευρετικότητα, όχι μόνο των καλλιτεχνών και των λογίων, αλλά και του απλού πιστού λαού, που γεννά συνεχώς και νέα επίθετα στην Παναγία, που μπορούν να χωριστούν σε οκτώ κατηγορίες.

1. Από την παράσταση της Παναγίας στην εικόνα: Τέτοια επίθετα είναι η Βρεφοκρατούσα, η Γλυκοφιλούσα, η Γαλακτοτροφούσα, η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Οδηγήτρια και άλλα. Είναι ακόμη το επίθετο Δεξιοκρατούσα ή Δεξιά, όταν κρατάει τον Χριστό στο δεξί της χέρι και όχι προς το μέρος της καρδιάς της. Ακόμη, Μεγαλομάτα, όταν έχει μεγάλα μάτια. Υπάρχουν και ονόματα που συνδυάζονται με μιαν ιερή ιστορία. Λ.χ. το όνομα της Εικόνας «Αξιον Εστίν», που είναι θησαυρισμένη στο Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγίου Ορους, πήρε το όνομα από το θαύμα που επιτελέσθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, μπροστά της, όταν βρισκόταν σε κελί του Αγίου Ορους. Κατά την παράδοση, ο Αρχάγγελος έψαλε το γνωστό ύμνο «Αξιον εστίν…» σε πλάκα και έγινε άφαντος. Επίσης, το επίθετο Τριχερούσα το πήρε η εικόνα της Παναγίας από το ότι υπάρχει σε αυτήν ένα τρίτο χέρι, που συμβολίζει το θαύμα που συνέβη στον υμνητή και δογματίσαντα για την Παναγία, Αγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Το δεξί χέρι τού το έκοψαν Μουσουλμάνοι και θαυματουργικά αποκαταστάθηκε. Η Παναγία η Εσφαγμένη ονομάστηκε έτσι γιατί κατά την παράδοση μοναχός θύμωσε μαζί της και με μαχαίρι χτύπησε την εικόνα της Παναγίας στο πρόσωπο. Τότε από την εικόνα άρχισε να τρέχει αίμα, ενώ ο μοναχός τυφλώθηκε και έκανε ως τρελός. Ο μοναχός ζήτησε συγγνώμη και συγχωρήθηκε, αλλά το χέρι που χτύπησε την Παναγία τιμωρήθηκε, αφού έμεινε άλιωτο μετά το θάνατο του μοναχού. Υπάρχει ακόμη η Παναγία η Πυροβοληθείσα, στη Μονή Βατοπεδίου, αφού την εικόνα της τη χτύπησαν με όπλο Τούρκοι. «Σφαγμένη» είναι και η εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας, της Μονής Ιβήρων, που ονομάστηκε έτσι με το θαύμα που έκανε η Παναγία να φανερώσει τη θέλησή της να παραμείνει στην είσοδο της Μονής ως θυρωρός, για να την προστατεύει…

2. Από τον τόπο Της: Ετσι υπάρχει η Παναγία η Αθηνιώτισσα, η Καστριώτισσα, η Κάμπου, η Πυργιανή, η Εγκλειστριανή (από τη μονή του Οσίου Νεοφύτου του Εγκλείστου), η Σπηλιανή, η Μεγαλοσπηλαιώτισσα (του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων), η Τουρλιανή, η Θαλασσινή, η Καλαμού, η Καμινιώτισσα, η Βλαχερνίτισσα, η Ολυμπιώτισσα, η Σουμελιώτισσα, η Πλατανιώτισσα, η Καταπολιανή, η Χοζοβιώτισσα (από τη μονή Χοζεβά των Αγίων Τόπων), η Παμμακάριστος (από μονή της Κωνσταντινούπολης), η Αγία Σιών, η Εικοσιφοίνισσα, η Ελωνα, η Τροοδίτισσα, η Κυκκώτισσα, η Μαλεβή (από το όρος Πάρνων, που λέγεται και Μαλεβός).

3. Από την τεχνοτροπία του ναού Της: Τέτοια επίθετα είναι η Θολοσκέπαστη, η Μολυβδοσκέπαστη, η Πελεκητή, η Κρεμαστή, η Μαρμαριώτισσα.

4. Από το όνομα του κτήτορα του ναού ή της μονής Της: Τέτοια επίθετα είναι Παναγία η Παχειά, η Γλυκειά (από το επίθετο γλυκύς), η Περλιγκού, η Λυκοδήμου, η Κοροβιλιά.

5. Από το μήνα που εορτάζεται η Παναγία: Σοτομπριανή, Βρεχούσα, Αυγουστιανή και Δεκαπεντούσα, Τριτιανή, Μεσοσπορίτισσα, Βροντού, Ακαθή (από τον Ακάθιστο Υμνο).

6. Από τα θαύματα της Παναγίας: Γοργοϋπήκοος, Ελεούσα, Ελεήστρα, Γιάτρισσα, Θεραπεία, Γαιματούσα (σταματά την αιμορραγία), Υγεία, Υπακοή, Ψυχοσώστρα, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παυσολύπη, Φανερωμένη, Μυροβλύτισσα.

7. Εγκωμιαστικά από την έξαρση της αγάπης των πιστών: Συνήθως χρησιμοποιείται επίθετο με πρώτο συνθετικό το χρυσό: Χρυσοκελλαριά, Χρυσοσπηλιώτισσα, Χρυσοπηγή, Χρυσογαλούσα, Χρυσοποδαρίτισσα, Χρυσοχεριά… Υπάρχουν όμως και άλλα, όπως Αγγελόκτιστη, Αερινή, Αναφωνήτρα, Επίσκεψις, Παντάνασσα, Τρανή, Χιλιαρμενίτισσα.

8. Αυτά που Της έδωσαν οι υμνογράφοι της Εκκλησίας: Κυρίως προέρχονται από τον Ακάθιστο Υμνο: Αμόλυντος, Υψηλοτέρα, Καθέδρα, Κλίμαξ, Σκέπη, Πόλη, Παράκλησις, Επίσκεψις, Καταφυγή, Κεχαριτωμένη, Χώρα του Αχώρητου, Ορος Αλατόμητον.

πηγή Ελεύθερος Τύπος

Δεκαπενταύγουστος

Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ δεν επιδέχεται εξήγηση ούτε συζήτηση. Υπάρχει εκεί ψηλά, στην αιωρούμενη ολοκλήρωση του καλοκαιριού, μεταξύ ουρανού και θάλασσας, ορατών και αόρατων, υπαρξιακών παλμών και συναισθηματικού φόρτου. Ακόμη κι εκείνοι που βρίσκουν στη γιορτή μοναδική ευκαιρία για απλώς περισσότερη καλοκαιρινή διασκέδαση δε μένουν ανέγγιχτοι από τη συγκινησιακή δόνηση που πλανάται στην ατμόσφαιρα. Η σχέση με την Παναγία είναι υπόθεση προσωπική του κάθε ατόμου – αλλά και ταυτότητα θρησκευτική του κάθε τόπου. Το μαρτυρούν τα επίθετα που ονοματίζουν τις τοπικές Παναγιές, κυρίως στα νησιά του Αιγαίου: Θαλασσινή, Βουνιώτισσα, Γκρεμιώτισσα, Τουρλιανή, Καστρινή, Αρχοντοπαναγιά, Σπηλιανή, Εκατονταπυλιανή... Ονόματα που το καθένα τους δηλώνει τη βεβαιότητα της αναμφισβήτησης και προσωπικής παρουσίας της Θεομήτορος στη Σίφνο, την Ίο, τη Μύκονο, τη Σκύρο, τη Νίσυρο, την Πάρο...

Πάντα την αγαπάμε την Παναγία ως την πιο κοντινή αγία στα ανθρώπινα δεσμά. Την επικαλούμαστε σε εκδηλώσεις χαράς και λύπης, ως μάρτυρα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Τη θεωρούμε κοντά μας, γιατί η αγιοσύνη της δεν προήλθε από έκδηλα ψυχικά χαρίσματα ή θεϊκές επεμβάσεις, αλλά από το μεγαλείο της ως κοινή μητέρα. Η Παναγία υπέφερε όχι ως θεάνθρωπος ή πεφωτισμένη αγία, αλλά ως θνητή και ως μάνα. Είναι εκείνη που δέχτηκε ταπεινά την εύνοια του Θεού και γέννησε τον Λυτρωτή, που για εκείνη δεν ήταν άλλος από το αγαπημένο της παιδί. Ως απλή γυναίκα κλήθηκε να δει τη σταύρωση του ίδιου του γιου της. Σκούπισε τα αίματά του, σπάραξε και υπέστη το μαρτύριο να τον κρατήσει νεκρό στα χέρια της. Εξ' ου κι έγινε αντιπρόσωπος του ανθρώπινου πόνου και κοσμικό σύμβολο μητρότητας.

Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με τον δυνατόν καλύτερο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάστασή της από την γη στον ουρανό.

Κατά τον συναξαριστή, τη μετάσταση της Παναγίας ανήγγειλε στην ίδια ο Άγγελος τρεις μέρες πριν την πραγμάτωσή της. Εκείνη με χαρά δέχτηκε το άγγελμα αφού θα συναντούσε τον πολυαγαπημένο και μονάκριβο γιο της στην Άνω Ιερουσαλήμ, στη θριαμβεύουσα Εκκλησία Του.

«Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το επίκεντρο μεγάλο ταξίδι «σαροϊ την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη και πάντα τα προς ταφήν επιτήδεια».
Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, «μετ’οιμωγής ωλοφύροντο».

Η Παναγία τις διαβεβαίωσε πως δεν θα παύσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και μετά την μετάσταση.
Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου.
Υπόσχεση που τηρεί μέχρι σήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου.

Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης.
Η Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και του έθνους μας.
Ο Αύγουστος είναι όπως είπαμε ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο.
Και μεσιτεύει στον υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας τιμά και σέβεται την Παναγία, την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του.Την επικαλούμαστε για βοήθεια κι εκπνέουμε το όνομά της ως παρηγοριά στις έγνοιες μας. Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, οι γυναίκες που έχαναν το παιδί τους και θρηνούσαν, νουθετούνταν και παρηγορούνταν από τις γειτόνισσες με τα λόγια: «μην κλαις και κλαίει η Παναγιά για το γιο της».

πηγή Καθημερινή της Κυριακής

Ευχές...

Να μην ξεχάσω να πω χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν... και ιδιαίτερα στη μαμά μου (πλέον είναι Αθήνα! Μανουλίτσα χρόνια πολλά!), στη θεία μου και τον ξάδερφό μου (χρόνια πολλά γειτονοκουμπάροι), στον άντρα της ξαδέρφης μου και την μικρή μας ανιψιά (αν και μεγάλωσε πια η μικρή φουσκίτσα, όπως τη λέγαμε παλιά, και έχει γίνει μια δεσποινιδούλα καταπληκτική!) και σε όσους άλλους δε θυμάμαι ετούτη τη στιγμή...

Δεκαπενταύγουστος- Γλυκερία

Στην εξοχή εκεί έχω αφήσει τη ψυχή
στη πόλη αυτή, ούτε ελπίδα ούτε φιλί.
Μες στο βυθό θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ
σε μια στροφή, στην άσφαλτο άδειο κορμί

Κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό (δις)

Μια φυλακή και πως να βγω μες από ΄κει
ποια να ΄ναι η αρχή έρωτας, λάθος ή αφορμή;
Πριν να χαθώ, μες απ΄το τίποτα που ζω,
θα γεννηθώ σε άλλο κόσμο να βρεθώ.

Κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ, καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό (δις)


άλλο ένα τραγούδι που το λατρεύω και πάντα με συγκινεί όταν το ακούω...