Αναρωτιέμαι...

πότε επιτέλους το "κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός" θα πραγματοποιηθεί... δε με νοιάζει τόσο για το γαλανό του ουρανού, ας ρίχνει και χαλάζι αρκεί επιτέλους να αλλάξει κάτι! Όλη αυτή η υπομονή να αποδώσει! Σκέφτεσαι θετικά (ή τουλάχιστον) το παλεύεις και τσουπ φτάνει ένα ασήμαντο κάτι να σε ρίξει... Τελικά όλα τα βιώματά μας πόσο θα μας ακολουθούν? Μπορώ να κάνω ένα επιλεκτικό delete? Να γεμίσω ξανά το σακουλάκι της υπομονής και να το έχω "καβάντζα"? Κάποια στιγμή νιώθεις ότι τα γεγονότα σε προλαβαίνουν και μπαίνεις σε ένα "τροχό" σαν τα ποντίκια που τρέχουν και τρέχεις, τρέχεις να προλάβεις... να προλάβεις τι? Τι? Ώσπου φτάνει εκείνη η ώρα που λες "Σώνει! Ως εδώ!!! Επιτέλους Εσύ εκεί ψηλά κάνε κάτι!" Όταν πια έχεις φτάσει στα όριά σου με τους ανθρώπους αρχίζεις να τα βάζεις με τους "αποπάνω"... και τότε συνειδητοποιείς ότι δεν έχει άλλο! Τελείωσες! Στέρεψες! Άδειασες! και τι σου μένει? Ανασυγκρότηση και από την αρχή (?) ή σκύβεις το κεφάλι και αφήνεσαι να σε πάρει το κύμα?


Μην περιμένετε να καταλάβετε κάτι από αυτά! Εδώ και γω που ξέρω σε ποια τα λέω (ναι είναι σε γυναίκα) δε με κατάλαβα! Καμιά φορά κάνω και την ψυχοθεραπεία μου εδώ μέσα! Αφού δεν μπορώ να τα πω εκεί που πρέπει τα λέω εδώ... Αειιιι χάσου μυρμηγκάκι!

ΥΓ Έχασε και ο Παναθηναϊκός!