Συγγνώμη

Δώρα Μόατσου-Βάρναλη- "Το βράδυ ωχρή.."

Το βράδυ ωχρή και αμίλητη διαβαίνω εκεί κοντά σου
μέσα στου δρόμου τη βοή και την ανεμοζάλη,
που ολόγυρα, ζευγαρωτά,περνούν χαρούμενα άλλοι,
εγώ διαβαίνω αμίλητη το βράδυ εκεί κοντά σου.
Ανηφορίζω το στενό δρομάκι πικραμένη,
τα πόδια μου σέρνουν βαρύ το ανύμπορο κορμί μου
και στη χλωμή την όψη μου γραμμένοι όλοι οι καήμοι
με συντροφεύουν στο στενό δρομάκι πικραμένη
το τι μπορούσα να σου πω και πως δε σου το είπα
τη νύχτα στο κρεββάτι μου θα συλλογιέμαι πάλι
και θα κυλάν τα δάκρυα μου, ζεστά στο προσκεφάλι,
για όσα θα μπορούσα να σου πω
και όμως δειλή δεν είπα.."

Όταν το πρωτοδιάβασα το συνέδεσα με ερωτική εξομολόγηση σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα...
Μέχρι που σκέφτηκα τις φιλίες που χάθηκαν...Τις φιλίες που χάθηκαν απλά από έλλειψη επικοινωνίας...Ή από δειλία να πεις κάποια πράγματα... Γιατί ήξερες ότι ο άλλος θα στα "χώσει" που χάθηκες...Συγγνώμη φίλοι μου... Συγγνώμη φίλες μου...Μια μεγαλύτερη συγγνώμη σε όσους έφυγαν και δεν κατάφερα να ήμουν η φίλη που'θελαν ή να τους πω αντίο όπως το σκέφτηκα πολλές φορές στον ύπνο μου...Συγγνώμη...