Περί έρωτος...

Κ.Τσάτσος-"Αφορισμοί και διαλογισμοί.."
"Αν ο έρωτας -όπως το πιστεύω- δεν υπάρχει χωρίς μια αμοιβαία αισθητική έλξη, τότε μέγιστος εχθρός του είναι ο κοινός καθημερινός βίος, η οικειότητα. Έτσι οι ερωτευμένοι προχωρούν μαζί προς την καταστροφή της ευτυχίας τους...Μοιάζουν με τον ανόητο φιλότεχνο, που αντί να θεωρεί από απόσταση το καλλιτέχνημα που αγαπά, πάει και κολλάει τη μύτη του επάνω στο μάρμαρο ή τη ζωγραφισμένη επιφάνεια..
Ο έρωτας χρειάζεται "θεία μανία", ενθουσιασμό' αλλά χρειάζεται προ παντός μεγάλη σοφία. Κάποιος από τους δύο εραστές πρέπει να είναι και δεινός οιακοστρόφος... Να σώζει την αμοιβαία αισθητική έλξη, περιορίζοντας την οικειότητα σε λίγες στιγμές και κρύβοντας, κατά τις πολλές άλλες, το φθηνό υλικό από το οποίο κατασκευάζονατι και τα ωραιότερα έργα τέχνης.
Ο έρωτας, χωρίς μια τέτοια αυστηρή εθιμοτυπία, από το συνηθισμένο laisser-aller της καθημερινής ζωής, βγαίνει κάποια μέρα αξιοθρήνητος και κουρελιασμένος και με τα βέλη του στομωμένα από τη σκουριά..."
Τι γοητευτική ποικιλία που έχει η αμφιβολία και τι μονότονη που είναι η βεβαιότητα...ο εφησυχασμός...Η μαγεία μας τυλίγει με αστερόσκονη... και λάμπουμε στο διάβα μας...