Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

Περί έρωτος...

Κ.Τσάτσος-"Αφορισμοί και διαλογισμοί.."
"Αν ο έρωτας -όπως το πιστεύω- δεν υπάρχει χωρίς μια αμοιβαία αισθητική έλξη, τότε μέγιστος εχθρός του είναι ο κοινός καθημερινός βίος, η οικειότητα. Έτσι οι ερωτευμένοι προχωρούν μαζί προς την καταστροφή της ευτυχίας τους...Μοιάζουν με τον ανόητο φιλότεχνο, που αντί να θεωρεί από απόσταση το καλλιτέχνημα που αγαπά, πάει και κολλάει τη μύτη του επάνω στο μάρμαρο ή τη ζωγραφισμένη επιφάνεια..
Ο έρωτας χρειάζεται "θεία μανία", ενθουσιασμό' αλλά χρειάζεται προ παντός μεγάλη σοφία. Κάποιος από τους δύο εραστές πρέπει να είναι και δεινός οιακοστρόφος... Να σώζει την αμοιβαία αισθητική έλξη, περιορίζοντας την οικειότητα σε λίγες στιγμές και κρύβοντας, κατά τις πολλές άλλες, το φθηνό υλικό από το οποίο κατασκευάζονατι και τα ωραιότερα έργα τέχνης.
Ο έρωτας, χωρίς μια τέτοια αυστηρή εθιμοτυπία, από το συνηθισμένο laisser-aller της καθημερινής ζωής, βγαίνει κάποια μέρα αξιοθρήνητος και κουρελιασμένος και με τα βέλη του στομωμένα από τη σκουριά..."
Τι γοητευτική ποικιλία που έχει η αμφιβολία και τι μονότονη που είναι η βεβαιότητα...ο εφησυχασμός...Η μαγεία μας τυλίγει με αστερόσκονη... και λάμπουμε στο διάβα μας...

6 σχόλια:

Unknown είπε...

oraia h proseggish...ligo austiri...alla to the point...

Greca είπε...

αχ και να'ταν μονο η προσεγγιση αυστηρη... lol το θεμα ειναι να μην ειναι και η ζωη...
" Ειναι σκαλα η αγαπη με αμετρητα σκαλια... Αναρωτιεμαι ποσα απο αυτα θα καταφερουμε να ανεβουμε, αφου η αποσταση απο σκαλι σε σκαλι, χρειαζεται το βημα του γιγαντα..."
απο καποιο τραγουδι των πυξ-λαξ...

SPY είπε...

Καλή μου κυρία, βλέπω ότι εδώ το έχετε κάνει όαση συναισθημάτων.
Μετά από το τρελοκομείο που έχουμε εμείς για blog είναι ότι πρέπει να περνάς μια βόλτίτσα από δω και να χαλαρώνεις. Λόγω της συνεχούς ασχολίας μας με τα πολιτικά και τους πολιτικούς, αρχίζουμε να χάνουμε τον συναισθηματισμό με κίνδυνο να μετατραπούμε σαν κι αυτούς..

Στο θέμα τώρα..
Όσες θεωρίες και ειπωθούν, αυτό που δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, είναι ότι ο έρωτας είναι περισσότερο ενδιαφέρον και απολαυστικός στους πρώτους 3-4 μήνες γνωριμίας. Εκεί είναι που ο ένας έχει τον άλλο όλη μέρα μες στη σκέψη του και δεν αντέχει ούτε λεπτό μακριά του. Εκεί θυσιάζονται αγαπημένες ασχολίες, χόμπι κτλ, μόνο και μόνο για να είναι ο ένας κοντά στον άλλο. Μετά όταν αρχίσει να γίνεται ρουτίνα η σχέση, τον ηλεκτρισμό που υπήρχε στην αρχή, όσο και να προσπαθεί κανείς, δεν μπορεί να τον επαναφέρει.

Άσχετο:
"Έρως, έρως, σαλάμι αέρος. Το τρώει η κοπελίτσα και φουσκώνει η κοιλίτσα" είχα διαβάσει σε ένα λεύκωμα παλιά στο Γυμνάσιο. Αθώες ηλικίες τότε.

Greca είπε...

κ.spy σωστα τα λες αλλα επειδη ειχα την τυχη να ζησω απο κοντα εναν μεγαλο ερωτα που κρατησε για πααααρα πολλα χρονια θεωρω οτι κατι μπορει να γινει αν δεν το παραταμε στην τυχη του το "πραγμα"....τον ερωτα του παππου μου και της γιαγιας μου- που ποτε δεν αγριοκοιταξε καν ο ενας τον αλλον- και που ολη αυτην την αγαπη τους τη μετεδωσαν στα παιδια τους και στα εγγονια τους...και αυτο ξερεις ειναι ευλογια..το να μεγαλωσεις σε τετοιο περιβαλλον...και ας λογω καταστασεων περασαν δυσκολα..η αγαπη τους ηταν πανω απο ολα..

Ανώνυμος είπε...

http://tinyurl.com/2byf2r

ο συγκεκριμένος κύριος, που υπογράφει το άρθρο που θα βρεις, τα τελευταια χρόνια έχει γίνει πιο γήινος και πολύ πιο ανρώπινος..(έχω στο μυαλό μου τις θεολογικές του απόψεις)...

το άρθρο αυτό το είχα κόψει από εκείνη την κυριακάτικη εφημερίδα και απλά τώρα το ξαναθυμήθηκα...

thewanderer

Greca είπε...

αδερφουλη μολις το ειδα... ποσο δικιο εχεις... εχει... ποσο...